Yazar: apoStyLEE

Son zamanlarda Trabzon’ da ki lüks ve yeni araba sayısında epey artış olduğunu düşünüyorum, görüyorum. Özellikle 61 plakalı lüks Mercedes ler gerçekten ilgilimi çekiyor. Eskiden bu arabalara futbolcu tayfası binerdi ve ayda yılda bir görürdük. Şimdilerde ise sayıları epey bir arttı.

Merak ediyorum acaba şehirde bir üretim mi başladı diye? Belkide bir yerlere fabrika yada benzeri büyük ölçekli bir üretim hane kuruldu da benim haberim yok, evden nadir çıkıyorumya o bakımdan.. Şehirde inşaattan başka bir aksiyon var mı?

Geçen gün KTÜ de 2 tur attık orada ki hoca tayfasınında arabaları baya güzeldi, Allah daha çok versin gözümüz yok fakat sürekli ağladıkları maaşla bu işi nasıl becerebiliyorlar insan gerçekten hayret ediyor. Haaa özür dilerim belkide sevgili ve saygılı değerli proflarımız yaptıkları çalışmalar ile bir birinden değerli patentlere sahiptirler ve bunu bizden mütevazilik yapıp saklıyorlardır. (Ya o değilde aklıma geçen gün başkanım dediği olay geldi. “Kitabın yazarı İngilizce biliyordur.” yok ebesi :/ merak ettim, acaba okuma da biliyor muymuş?)

Sahi bizim şehrin geçim kaynağı ne? Hani ilkokulda anlatmışlardıya, bilmem nerenin başlıca geçim kaynakları şunlardır diye, işte onu soruyorum, bizim ki ne?

Neyse ya epeydir aklımdaydı paylaşayım dedim..

Eminim heveslisindir kardeşim fakat birine aşık olduğunda götünü yırttığından en az 10 kat daha fazla yırtılman, yorulman ve bunu beyninle yapman gerekli. Heves dediğin şey;

1. Bu işte iyi para var,
2. Akşama kadar oturularak yapılıyor,
3. Popüler ve havalı,
4. İyi iş düşürürsen evden bile çalışabiliyorsun..

Maddelerinin toplamıysa buna biz heves demiyoruz, buna tembellik, kolay yolu seçme, dostlar alışverişte görsün diyoruz. Heves dediğimiz şey;

1. Ekranda bir harfi görebilmek için günlerce deliler gibi denemeler yapmaktır,
2. Kızın elini ilk tuttuğunda ki adrenalini – heyecanı, istediğin şeyi ekranda her gördüğünde hissetmektir,
3. Uyuyamamaktır,
4. Öyle bir kapılmak ki, açlıktan kimse ölmemiş bu öğünü yemesem ölmem herhalde deyip ara vermemektir,
5. En sevdiğin arkadaşlarına söz vermene rağmen yaptığın aleti arkadaşlarına tercih etmektir,
6. Odan soğuktur, götün donmuştur, artık parmaklarını hissetmiyorsundur ama son bir tıkı denemektir,
7. Ertesi gün öğretmen azına edecektir ama okuldan kaçarsın, aklındaki soru işaretlerini gidermek için amaçsızca bir şeyler yaparsın,
8. Belkide hiç çalışmayacaktır yaptığın, belkide beceremeyeceksindir buna rağmen kanırta kanırta abanmaktır,
9. Kaynak kimin umurunda, gerekirse tüm ihtimalleri tek tek sonuç alana kadar denemektir,
10. Yıllarca uğraşıp ortaya hiç birşey çıkartamamaktır ama durmamaktır..

Uzun lafın kısası kardeşim, berberlik en güzel meslektir.

Elimden geldiğince sadece beni – bizi ilgilendiren sıkıntıları, problemleri vs.. kimseyle paylaşmam ki herkesin zaten derdi var birde insanları ben bunaltmayayım diye.. Kendi problemlerimden çok karşımda ki insanın problemini takıyorum, uykusuz kaldığım çok oluyor.

Bazen aldığınız çok güzel bir haber zaman içinde aldığınız başka bir haberle yerini derin bir üzüntüye, yıkıntıya bırakıyor. İlgili süreci takip eden herkesle de paylaşıyorsunuz bu durumu. Durumu içinizde ne kadar frenlemeye, dışarıya yansıtmamaya çalışsanızda başaramıyorsunuz. Şaka lan ben başarıyorum, zaman zaman da söylüyorum çok iyi içime atarım diye, öyle bir atarım ki ben bile içimi unuturum..

İnsanların çoğuda üzülür verdiğiniz habere, ses tonları, bakışları, yaklaşımları değişir.. Bu sefer bende onların durumuna üzülürüm, epey bir zaman bu paradoks devam eder taaki başka güzel haberler alana kadar.

Madem bu bir paradoks neden durumun sonu var? Sanane lan, benim paradoksum böyle çalışıyor.